اقتصاد دانش بنیان

خاطرم هست، سال نود و سه، همین موقع‌های سال بود، کمی دیرتر، اواخر مرداد ماه، که خبر رسید، جایزه معتبر فیلدز به هم‌دانشگاهی‌ قدیمی ما، مریم میرزاخانی رسیده است. این جایزه بسیار معتبر است و اهل خبره آن را معادل نوبل می‌دانند، نوبلی که به ریاضی‌دانان تعلق می‌گیرد.

خیلی خوشحال شدیم و احساس سربلندی کردیم. بخصوص دانشجویان قدیم و جدید دانشگاه شریف بسیار مباهات کردند و از هر راهی که می‌شد، به دوست و همکلاسی‌شان تبریک صمیمانه گفتند. من هم نه به عنوان معاون رییس‌جمهور بلکه به عنوان یک دانشجوی مادام‌العمر شریف، نامه‌ای نوشتم و از مریم میرزاخانی بابت اعتلای نام بلند ایران تقدیر و تشکر کردم.

همه می‌دانستیم که او دختری جدی و داناست و تمام وقت سرش توی کتاب است و دارد روی معادلات پیچیده کار می‌کند... چقدر خوشحال شدیم وقتی چند سال جلوتر فهمیدیم که مریم میرزاخانی از آن حادثه اتوبوس جان سالم به در برد... هر چند به خاطر دیگر رفیقانمان، که دست اجل زودتر از موقع گل عمرشان را چید غمگین شدیم و بغض خود را فرو خوردیم... حالا اما گفتند سرطان، کار خودش را کرده و همکلاسی‌مان را به همراهان مرحوم آن اتوبوس بهشتی رسانده... مرگ حق است و ما در برابر آن جز که تسلیم و رضا چاره‌ای نداریم. اناالله و اناالیه راجعون. طول عمر از نعمات ارزشمندی است که نصیب همه کس نمی‌شود اما خوشا آنان که خداوند به زندگی‌شان برکت عظیم می‌دهد و عرض عمرشان را پر از معانی بلند و گرانبها می‌کند. عمر مریم میرزاخانی چندان نپایید،

اما در همین مدت کوتاه نه تنها نام کشورش را در پیشرفت علم سر زبان‌ها انداخت بلکه نام شریف خود را در عداد دانشمندان و ریاضی‌دانان برجسته دنیا ثبت کرد... امروز که خبر درگذشت مریم میرزاخانی کام همه‌مان را تلخ کرد، دیدم که کل ملت ایران داغدارند. مردم ما مردم قدردانی هستند و حواسشان به هنرمندان و دانشمندان این سرزمین هست.

خیلی‌ها را دیدم که در رثای این بانوی گرامی یادداشت نوشتند و شعر سرودند و مراتب قدردانی خود را اعلام کردند. مردم قدرشناس و بزرگواری داریم و این خود بهترین مایه دلگرمی است برای آنها که مشغول کارند و در سر سوداهای بزرگ دارند و برای پیشرفت علم و فناوری و آبادانی این سرزمین از جان مایه می‌گذارند.

مردم ما با متانت و صمیمیت و دوستی، از سر صدق و صفا، نام مریم میرزا خانی را گرامی داشتند و نشان دادند که قدر دان او هستند و بواسطه مرگ او را از یاد نمی‌برند...و بالاخره اینکه مریم میرزاخانی دینش را به ایران ادا کرد و حتی وقتی کیلومترها از این آب و خاک دور بود تلاش کرد تا هویت ایرانی فرزند خود را تثبیت کند. از این پس بر ماست تا ما هم برای ایران بکوشیم و سهم خود را در پیشبرد علم و فناوری ادا کنیم و ... ضمن ارج نهادن به خدمات علمی این دانشمند نامدار ایرانی برای آمرزش این بانوی فرهیخته فاتحه می‌خوانیم و از خدای منان می‌خواهیم تا آرامش ابدی را نصیبش کند. به تمام ایرانیان خصوصاًجامعه علمی کشور تسلیت می‌گویم و امیدوارم خداوند به خانواده میرزاخانی و همسر و فرزندش صبر و اجر عنایت کند.

سورنا ستاری