اقتصاد دانش بنیان

تکامل ارتباطات

اینترنت همه چیز، اینترنت اشیا و تکنولوژی های ماشین به ماشین

اینترنت همه چیز، اینترنت اشیا و تکنولوژی های ماشین به ماشین؛ در مورد این سه مفهوم گیج کننده، سردرگمی زیادی وجود دارد. مقداری شفاف سازی برای تمایز این موارد ضروری به نظر می آید. در این مقاله سعی بر این است تا آن ها را تعریف کرده و نمونه هایی از این فناوری های دارای همپوشانی ارائه شود. همچنین چگونگی تکامل آن ها در طول زمان و اثرگذاری بر بهبود کارایی کسب وکار، تولید چندین جریان درآمد جدید یا افزایش کیفیت زندگی به بحث گذاشته می شود.
فناوری های ماشین به ماشین
بر اساس بسیاری از شاخص ها، به نظر می رسد فناوری های ماشین به ماشین بسیار شبیه به اینترنت اشیا باشند. تفاوت این است که ماشین به ماشین یک راهکار در نظر گرفته می شود که داده های عملیاتی موجود را از طریق اتوماسیون بهینه سازی می کند، در حالی که اینترنت اشیا داده ها را از طریق تجزیه و تحلیل به عملیات های جدید بدل می سازد. از این رو، ماشین به ماشین یک زیرمجموعه از اینترنت اشیا به حساب می آید.
اگر چه در ابتدا به عنوان یک زیرمجموعه از چیزی دیگر ساخته نشد، تکنولوژی های ماشین به ماشین ارتباطات بسته، نقطه به نقطه را بین ماشین ها یا بین ماشین ها و سیستم های مدیریتی بدون نیاز به دخالت انسان عرضه می دارد. دستگاه های فعال در فناوری های  ماشین به ماشین، امکان نظارت دوجانبه از راه دور و انتقال داده ها، شامل یک سنسور یا برچسب RFID و یک ماژول ارتباطی را فراهم می آورند.
تجهیزات ماشین به ماشین به عنوان پایه های صنعتی اینترنت اشیا می توانند شامل مواردی از ماشین آلات خانگی و اداری مانند پرینترها، اسکنرها تا تجهیزات تولید، از جمله ماشین آلات سنگین باشند. اما تصور نکنید که اینترنت اشیا یا حتی اینترنت همه چیز می تواند جایگزین ماشین به ماشین شود. پیش بینی ها نشان می دهند که اتصالات ماشین به ماشین از 995 میلیون در سال 2014 به 7/2 میلیارد اتصال تا اواخر سال 2018 افزایش خواهد یافت.
موارد استفاده ماشین به ماشین عبارتند از: تله متری، کنترل ترافیک، امنیت، ردگیری و ردیابی، تعمیر و نگهداری ماشین آلات و کنترل آن ها، اندازه گیری، تولید و مدیریت و همچنین بسیاری از کاربرد های دیگر.
اینترنت اشیا؛ بزرگ ترین قسمت
اینترنت اشیا به فراتر از محدوده ماشین به ماشین گسترده می شود و از طریق افزودن دستگاه ها و تجهیزات الکترونیکی با سنسورهای جاسازی شده، کار کنترل سیستم ها و پردازنده هایی را که ارتباطات را در شبکه چندین گره ای باز اشیاء برقرار می کنند، انجام می دهد.
اینترنت اشیا می تواند به یکی از این موارد اشاره داشته باشد: یک دستگاه متصل پزشکی، یک فرستنده بیوشیمی، یک پنل خورشیدی، یک خودرو متصل با سنسورهایی که به راننده درباره تعداد زیادی از مشکلات احتمالی (سوخت، فشار تایر، تعمیر و نگهداری مورد نیاز و غیره) اخطار می دهد و یا هر شیئی که به سنسورهایی مجهز است که توانایی جمع آوری و انتقال داده ها را به یک شبکه دارد.
هم زمان با ظهور فناوری های متصل جدید، معنا و کاربرد اصطلاح اینترنت اشیا همچنان تکامل می یابد. برای بسیاری، اینترنت اشیا ممکن است به معنای اتصال بخش های زنجیره عرضه، افزایش کارایی و نتایج باشد، در حالی که شاخص های مربوط به محیط  های محصول را نیز ارائه می کند. برای دیگران، اینترنت اشیا چیزی شامل دانش های تغییر دهنده حیات از طریق ابزارک های پوشیدنی، پزشکی یا امنیت خانوار معنا می شود. این ها تنها بخشی از یک کل بزرگ تر است و امکانات عرضه شده دائما در حال رشد هستند.
موارد استفاده اینترنت اشیا گسترده اند و تنها به توانایی ما برای اتصال به دستگاه هایی خاص محدود می شوند، اما این نیز در حال تغییر است. موارد استفاده اینترنت اشیا در حال حاضر شامل خودروهای متصل شده، شهرهای هوشمند (مدیریت کنتورهای آب، گاز، برق، نورپردازی، ترافیک، پارکینگ، زباله و غیره)، ابزارک های پوشیدنی، نظارت بر بیماران، مسائل پزشکی، کشاورزی و انرژی است. موارد استفاده از اینترنت اشیا در آینده تنها به قدرت خیال پردازی های ما محدود می شود و در نهایت، شاید هیچ مانع دیگری وجود نداشته باشد.

ابرساختار اینترنت همه چیز
برخی می گویند اینترنت همه چیز گام منطقی بعدی در داستان یک جهان متصل است. عده ای دیگر اعتقاد دارند این مرز نهایی یک دنیای متصل خواهد بود. در قلب اینترنت همه چیز، داده  ها، توانایی جمع آوری، تجزیه و تحلیل و واکنش به آن ها به منظور ایجاد جریان درآمد و ارزش جدید جای می گیرد.
اینترنت همه چیز تکنولوژی های موجود در ماشین به ماشین و اینترنت اشیا را انباشته می سازد و آن ها را با تجمع بزرگ تر داده ها و نتیجه گیری ها می گستراند. اینترنت همه چیز به عنوان یک اتصال شبکه ای از چهار عنصر کلیدی تعریف می شود: افراد (شبکه های اجتماعی، سنسورهای تندرستی و تناسب اندام و غیره)، اشیا (سنسورهای فیزیکی، دستگاه های اندازه گیری و موارد دیگر تولید یا دریافت اطلاعات)، فرایندها (استفاده از ارتباطات در میان داده ها، اشیا و افراد برای افزودن ارزش، مانند استفاده از دستگاه های تناسب اندام هوشمند و شبکه های اجتماعی برای تبلیغات خدمات بهداشتی به مشتریان آینده) و داده ها (داده های خام که تجزیه و تحلیل و پردازش می شوند و به اطلاعات مفید برای اتخاذ تصمیمات هوشمند و مکانیسم های کنترلی منتهی می شوند). همزمان با اتصال همه چیز از طریق شبکه ها به یکدیگر اینترنت همه چیز به قسمت مرکزی برای تحولات کسب وکار و زندگی بدل می شود.

موارد کاربردی شهر هوشمند
در جهان مجهز به اینترنت همه چیز، ساختمان های هوشمند از هزینه های عملیاتی می کاهند. این کار با کاهش مصرف انرژی و از طریق ادغام سیستم های تهویه مطبوع و عملیاتی صورت می گیرد. نظارت بر مصرف انرژی می تواند با کاستن از هزینه های قرائت کنتور و افزایش دقت ثبت مصرف میلیاردها دلار (بله درست خواندید، میلیاردها دلار) صرفه جویی به همراه آورد. پارکینگ های هوشمند قادرند در دسترس بودن فضای پارکینگ را به صورت لحظه ای اعلام کنند و مانیتورهای ترافیکی از این قابلیت برخوردارند تا استفاده نادرست از فضاهای خیابان ها را شناسایی کنند، مدیریت آب متصل می تواند داده ها را در مورد وضعیت و استفاده از آب ارائه دهد و جاده های متصل قادرند امکان پرداخت های خودکار را هم زمان با ورود وسایل نقلیه به این نواحی عرضه دارند و در نتیجه سبب بهبود جریان ترافیکی و افزایش درآمد شوند.
بسیاری از دولت های محلی شروع به درک مفهوم شهر هوشمند اینترنت همه چیز کرده اند که می تواند خدمات به شهروندان و امنیت را گسترش دهد و توانایی جدیدی برای ایجاد ارتباط متقابل با مردم، مکان ها و اشیا به صورت لحظه ای فراهم آورد. طرح های مفهومی اینترنت همه چیز به مدیریت آب، فاضلاب، زباله کمک می رساند و ترافیک، حرکت اتوبوس های هوشمند ، مترو، پارکینگ  های هوشمند و روشنایی را بهبود می بخشد. به طور کلی، پیاده سازی طراحی شهر هوشمند به طور چشم گیری سبب بهینه سازی کیفیت خدمات شهرداری به شهروندی می شود و همچنین به گونه ای معنادار به صرفه جویی در هزینه ها در عملکرد روزانه شهر می انجامد. درواقع اینترنت همه چیز، به معنای واقعی کلمه همه چیز را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

مثال های دیگر
در نمونه هایی دیگر غیر از استفاده در شهرهای هوشمند از اینترنت همه چیز، می توان گفت خطوط هوایی، فرودگاه ها، هواپیماها و مسافران همه می توانند از مزایای این فناوری های متصل جدید اینترنت همه چیز بهره مند شوند. اینترنت همه چیز امکان ساخت یک سیستم منسجم از شبکه های منفرد را ایجاد می کند. به عنوان نتیجه نهایی، شبکه مدیریت ترافیک هوایی، ارتباطات پروازها، مکان های هواپیما ها، تعمیر و نگهداری فرودگاه، فروش بلیت، سطح رضایتمندی مشتری ، شرایط آب و هوایی و استفاده از سوخت فقط برخی از منابع متصل شده اند که حجم گسترده ای داده را فراهم می آورند که به اطلاعاتی ارزشمند درباره کلیت تجربه پرواز می انجامد.

نمونه های نوین در راه
اینترنت دیجیتالی، به دامنه اولیه دیجیتالی اشاره دارد که نقاط داده های دیجیتالی در حجم های بالا در دسترس هستند. تعریف اینترنت انسانی، روابط متقابل بین انسان ها و سایر سیستم هاست؛ در حالی که این بخش ها جدیدند، همگی زیرشاخه های اینترنت همه چیز به حساب می آیند. همه این ها به چه معناست؟ ما یک جهان متصل هستیم، امروز بیشتر از دیروز و فردا بالاتر از امروز. به زودی مهم نیست قسمتی از چه شبکه ای باشیم، آنچه اهمیت دارد چگونگی ارتباط با ماشین آلات، سیستم ها و افراد خواهد بود. این اتصالات لحظه ای مبتنی بر داده در لحظه، فرصت ها را برای کار و زندگی بهتر می گشایند و ما را به سطح بعدی می برند؛ شاید به اینترنت هستی. در این حالت فرصت ها بی پایان هستند و فناوری برای کمک رسانی این جاست.

منبع: مجله دانش بنیان