اقتصاد دانش بنیان

يک پژوهش جديد که در مجله اعصاب و روان به چاپ رسيده نشان ميدهد که توانايي حدسزدن افکار و احساسات افراد تنها با نگاه کردن به چهره آنها يا چشمان، نوعي قابليت ژنتيکي است که ريشه در کدهاي رمزنگاريشده ملکول ديانآ دارد.

همهچيز در کروموزومهاست!

دو ده ه پيش، تيمي از دانشمندان در دانشگاه کمبريج آزموني را طراحي کردند که تست چشمي يا ذهنخواني از چشمان نام گرفت. نتايج اين آزمون نشان داد که برخي افراد ميتوانند آنچه ديگران در ذهن دارند يا احساس ميکنند تنها با نگاهکردن به چشمان تفسير کنند. زنان نتايج بهتري در اين تست به دست آوردند. در حال حاضر همان تيم در يک همکاري بين المللي با محققاني از فرانسه، استراليا و هلند و همچنين يک موسسه پژوهشهاي ژنتيکي آزمون ذهنخواني از چشمان را به صورت گستردهتر روي 89 هزار نفر در سراسر دنيا انجام ميدهد.

نتايج اين پژوهش هم نشان داد که زنان در مقايسه با مردان شرکتکننده در تست به صورت ميانگين نتايج بهتري نشان دادند؛ اما مهمتر از اين، يافته جديد اين پژوهش بود که بر اساس آن محتواي ژنتيکي يا همان ژنهاي قرار گرفته روي رشته هاي ديانآ بر تست ذهنخواني موثر است و تغييرات و الگوي ژنتيکي کروموزوم شماره 3 در زنان با توانايي آنها در ذهنخواني تنها با نگريستن به حالات صورت و چشمان موثر است.

تفاوت مردان و زنان

نکته جالب در اين مطالعه عدم همبستگي توانايي ذهنخواني در مردان با نواحي خاصي از کروموزوم شماره 3 (برخلاف وجود ارتباط در زنان) بود. همين الگوها در 1500 نفر که در يک مطالعه مستقل ديگر (مطالعه دوقلو طولي بريسبين) شرکت کرده بودند به چشم ميخورد که وجود ارتباط ژنتيکي با توانايي درک احساسات يا حالات افراد را دستکم در زنان تاييد ميکند. نزديکترين ژنها در اين ناحيه کوچک کروموزم شماره 3، LRR1  نام دارد و در قسمتي از مغز انسان که استرياتوم ناميده ميشود، بسيار فعال است. پژوهشهاي انجامگرفته با اسکن مغز نشان ميدهد که در توانايي تشخيص يا ادراک نقش بازي ميکند.

استرياتوم بزرگتر

افرادي که نمره بالاتري در تست ذهنخواني به دست آوردند، حجم استرياتوم بزرگتري در مغز خود داشتند که نتايج پژوهش انجامشده را تاييد ميکند. اين يافته نياز به مطالعه بيشتري دارد.

تحقيقات قبلي نشان ميدهد که افراد دچار اوتيسم و آنورکسيا در تست ذهنخواني از چشمان نمره هاي کمتري به دست ميآورند. تيم پژوهش دريافتند که متغيرهاي ژنتيکي که با نمره هاي بالاتر اين آزمون مرتبط هستند، شانس بروز آنورکسيا (و نه اوتيسم) را افزايش ميدهند. دليل اين پديده از سوي محققان ارتباط بين اوتيسم و ويژگيهاي اجتماعي و غير اجتماعي است، در حالي که اين تست تنها يک ويژگي اجتماعي را مورد سنجش قرار

ميدهد. 

وارون  وارير از اعضاي تيم پژوهشي ميگويد: «اين مطالعه بزرگترين نمونه آماري تشخيص ادراک در دنيا را شامل ميشود. همچنين اولين مطالعهاي است که عملکرد در آزمون را با ژنوم انساني مرتبط ميسازد. اين قدمي

پراهميت به سمت جلو در زمينه علوم عصبشناسي اجتماعي به حساب ميآيد و قطعهاي جديد از پازل و پرسش قديمي عوامل ايجاد تفاوت در ادراک است.»

دکتر سايمون بورگرمون، استاد و مدير بخش مطالعات اوتيسم دانشگاه کمبريج، توضيح ميدهد: «اين مطالعه جديد نشان ميدهد که تشخيص تا حدودي به ژنتيک مرتبط است، اما ما نبايد ساير عوامل مهم اجتماعي را در اين ميان ناديده

بگيريم.

اين مطالعه نتايج هيجانانگيزي در اين ارتباط روشن ساخته، در قدم بعدي ما ميخواهيم بفهميم آيا نتايج بهدستآمده تکرارپذيري دارند؟ جزئيات متغيرهاي ژنتيکي موجود در مغز و ارتباط آنها با اين نوع تشخيص به چه صورتي است؟ با اين مطالعه به درک تفاوتهاي موجود بين افراد در جمعيتهاي مختلف نزديکتر شديم.»

منبع: مجله دانش بنیان